door Sandra van de Werd | 25 mei 2021 | Nieuws, Persbericht
De Dierenrechten Alliantie heeft naar minister Schouten en naar de Vaste commissie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit een brandbrief gestuurd omdat belangenbehartigers van de kippenindustrie middels een stevige lobby trachten voor elkaar te krijgen dat het vangen van kippen aan een poot na 10 juni gedoogd wordt en dat minister Schouten de regelgeving hierop aanpast. De Dierenrechten Alliantie vindt het beschamend dat oud VVD-politicus Gert-Jan Oplaat en Jan Verhoijsen voorzitter van de vakgroep Vleeskuikens LTO/NOP, de man die ernstige dierenmishandeling vergelijkt met een handstandje, hierover op het hoogste niveau in overleg zitten met het ministerie van LNV met als enig doel deze ernstige dierenmishandeling in stand te houden.
Ook dierenartsenvereniging Caring Vets heeft aan minister Schouten en aan de Vaste commissie van LNV een brief gestuurd waarin zij haar steun uitspreekt voor de brandbrief van de Dierenrechten Alliantie. De dierenartsenvereniging verzoekt in haar brief dringend om de uitspraak van de rechter te volgen en de NVWA te verzoeken te handhaven op elke overtreding hieromtrent. Zij pleit er net als de Dierenrechten Alliantie voor om de Zweedse vangmethode verplicht te stellen. Met de Zweedse vangmethode worden kippen rechtopstaand per twee met de borst ondersteund gevangen. Dit voorkomt letsel en benauwdheid en zorgt voor veel minder angst en stress bij de kippen. De Dierenrechten Alliantie en de Caring Vets willen hierover ook op het hoogste niveau, in navolging van de kippensector, in overleg met het ministerie van LNV. Omdat de kippensector tevens lobbyt om op Europees niveau de Transportverordening aan te passen zodat deze dierenmishandeling officieel toegestaan wordt, hebben Nederlandse Europarlementariërs eveneens een brandbrief ontvangen en heeft de Dierenrechten Alliantie buitenlandse collega dierenorganisaties opgeroepen om hun vertegenwoordigers ook een brandbrief te sturen.
In 2016 al heeft Comité Dierennoodhulp, één van de bij de Dierenrechten Alliantie aangesloten organisaties, in een brief de toenmalige Vaste Commissie en staatssecretaris erop gewezen dat het aan een poot vangen van kippen zware dierenmishandeling is. Het Comité heeft hier nooit een reactie op gehad. Al vanaf 2016 heeft de overheid nagelaten en dus geweigerd om iets tegen deze dierenmishandeling te doen, die ook nog eens bij de Wet verboden is. Vele miljoenen dieren hebben hierdoor ernstig geleden en veel pijn, benauwdheid, angst en stress ondervonden.
Uitspraak rechter en reactie van minister Schouten
De voorzieningenrechter heeft onlangs in een kort geding dat Stichting Wakker Dier aanspande, omdat minister Schouten niet wilde handhaven, laten weten dat kippen bij de poten optillen niet mag, ook niet bij het vangen voor transport. De Europese Transportverordening is daar duidelijk in, zo stelt de voorzieningenrechter van het College van Beroep voor het bedrijfsleven.
Deze Transportverordening is bedoeld om onnodig lijden bij dieren die bedoeld zijn voor consumptie tegen te gaan. Net zoals je een konijn niet aan de oren op mag tillen, een koe niet aan de staart mag trekken en varkens niet aan hun oren, horen kippen niet aan hun poten opgetild te worden. Omdat dit pijn doet, angst en stress geeft en het dier letsel kan geven. Wanneer minister Schouten voor het gedogen van deze vorm van dierenmishandeling zou pleiten door voor kippen een uitzondering voor te stellen in de transportverordening, is ook de erkenning van hun intrinsieke waarde zoals de Wet dieren voorschrijft in het geding.
Op vragen die op 3 maart door Kamer- en commissielid De Groot aan minister Schouten zijn gesteld over vangmethoden en vangletsel, antwoord minister Schouten op 29 maart (Kamerstukken II, 2020-2021, AH 2181). Zij verwijst in noot 5 naar de site www.animaltransportguides.eu die dierenwelzijnsrichtlijnen voor transport bieden en die volgens haar zouden bevestigen dat legkippen en vleeskuikens bij de poten mogen worden opgetild. Op deze site zijn inderdaad ‘Materials’ en factsheets (zie bijlagen) te vinden waaruit blijkt dat kippen wel bij een poot of beide poten mogen worden opgepakt maar de dieren moeten altijd worden ondersteund met een hand onder de borst. De illustraties maken duidelijk, hoe de vangploegen te werk moeten gaan. Er is geen enkele reden om aan te nemen, dat dit in de Transportverordening anders bedoeld is, zoals de minister in haar antwoord suggereert. Dat de dieren niet mogen ‘slingeren’ wijst er ook op, dat de gangbare methode van het handmatig vangen aan een poot niet is toegestaan.
Onderzoek NVWA bevestigt ernstig leed door vangen aan een poot
De NVWA is kortgeleden met een onderzoeksrapport naar buiten gekomen over vangletsel bij pluimvee. Zie https://www.nvwa.nl/binaries/nvwa/documenten/dier/dierenwelzijn/welzijn/inspectieresultaten/inspectieresultaten-vangletsel-bij-pluimvee-2019/inspectieresultaten-vangletsel-pluimvee-2019.pdf
De NVWA constateert veel overschrijdingen van de handhavingsnorm voor vangletsel bij pluimvee en stelt dat uit dierwelzijnsoogpunt vangletsel onwenselijk is. “De meest gebruikte en meest dieronvriendelijke methode is het aan de poot vangen van kippen” aldus de NVWA in haar onderzoeksrapport. Behalve letsel oplopen en botten breken tijdens het aan de poten optillen en plaatsen in de kratten raken regelmatig ook vleugels en nekken bekneld, waardoor deze dieren tijdens het hele transport zo vast blijven zitten. Sommige dieren komen tijdens het vangen op hun rug in het krat terecht en zijn zelf niet in staat weer op te staan. Deze dieren zullen in veel gevallen door verstikking doodgaan. Pluimvee heeft namelijk geen middenrif, de organen uit de buik drukken op de luchtzakken/longen waardoor de dieren hevig lijden en langzaam stikken.
En dan is in dit onderzoeksrapport niet eens de doodsangst en stress meegenomen die de kippen ondergaan door deze brute manier van vangen. Ook is in het rapport niet beschreven dat legkippen broze botten hebben door de vele eieren die ze gelegd hebben en de slechte condities waaronder zij gehouden worden. Hierdoor is er nog eerder kans op gebroken poten en heupen als men de kip vangt aan een poot. Een groot deel van deze legkippen wordt in Polen geslacht. Dit zijn lange transporten en dat betekent nog eens extra lang lijden als er lichamelijk letsel is. Ook de slechte conditie van vleeskuikens omdat zij in korte tijd vetgemest worden en aan obesitas lijden zorgt ervoor dat er door het aan de poot vangen nog eerder letsel ontstaat.
door admin | 24 januari 2021 | Persbericht
De dierenrechten Alliantie roept samen met andere dierenbelangenorganisaties de politie en overheid op om te stoppen met het inzetten van dieren – honden en paarden – bij conflictsituaties.Waar men in het verleden in ieder geval nog respect voor politiehonden en -paarden leek op te kunnen brengen, zien de dierenorganisaties bij de recente rellen rondom de corona maatregelen of het vuurwerkverbod dat grof geweld direct tegen de dieren gericht wordt. Waar politiepersoneel kiest voor dit beroep en daarmee accepteert in dergelijke situaties terecht te kunnen komen hebben de honden en paarden hierin geen keuze.
Vorige week zondag zette de politie paarden in om rellende demonstranten van het Museumplein te verwijderen. Daarbij werd een politiepaard zwaar mishandeld met een ploertendoder – een wapenstok met een loden kop erop. Op 23 januari was op beelden te zien hoe een paard tegen de vlakte ging in het centrum van Eindhoven en in paniek het hazepad koos. In oktober 2019 reed een protestboer in Groningen een politiepaard aan met zijn trekker.
Een gedegen training is geen vervanging voor keuzevrijheid en beschermt niet tegen zwaar vuurwerk, ploertendoders of trekkers. De ruiterij is uit de moderne legers verdwenen. Het is tijd dat dieren ook bij de politie vervangen worden door gemotoriseerde vervoersmiddelen en innovatieve technologieën.
Voor de dierenbelangenorganisaties is dit ook een principiële zaak. Dit zijn conflicten tussen mensen, die door mensen opgelost moeten worden. De honden en paarden hebben hier part noch deel aan en kunnen alleen maar verliezen, bijvoorbeeld hun leven.
door admin | 19 november 2020 | Persbericht
De Dierenrechten Alliantie heeft samen met andere dierenorganisaties aangifte gedaan in verband met overtreding van de Wet dieren door Dierenpark Amersfoort vanwege het op 3 november doodschieten van de chimpansees Mike (53) en Karibuna (19). Door de dierentuin is er bewust voor gekozen om deze mensapen dood te schieten toen zij door een menselijke fout ontsnapt waren. Er was geen sprake van noodweer. Het dierenpark heeft nagelaten de dieren door hun verzorgers te laten afleiden, te kalmeren en indien nodig te verdoven met een hogere dosis verdovingsmiddel die snel werkt. Volgens de Dierenrechten Alliantie en de andere dierenbelangenorganisaties heeft Dierenpark Amersfoort hierdoor artikel 2.1 lid 1 en lid 6 en artikel 1.3 van de Wet Dieren overtreden. Zij willen strafvervolging en een onafhankelijk onderzoek naar de noodzaak om de mensapen dood te schieten. De filmbeelden van de camera’s die in het park hangen moeten door onafhankelijke deskundigen bekeken worden.
Verschillende bekende primatologen hebben te kennen gegeven dat wanneer de bezoekers veilig gesteld zouden zijn en men vreemden op afstand had gehouden, de bekende verzorgers de chimpansees hoogstwaarschijnlijk met geduld hadden terug kunnen krijgen in hun verblijf. Chimpansees vallen normaliter niet hun verzorgers aan. De enige keer dat primatologen over een aanval van chimpansees op dierverzorgers hebben gehoord ging het om een dierverzorger die een slechte relatie met de apen had. Ook Jane Goodall liet aan de dierenorganisaties weten dat zij niet anders kan denken dan dat er een manier had moeten zijn om de twee chimpansees te kalmeren.
Verklaringen die verdraaid worden en schaamteloos vertoon
Dierenpark Amersfoort heeft zich de afgelopen weken niet van haar beste kant laten zien. Nadat de dierentuin de chimpansees Mike en Karibuna had laten dood schieten hield zij zich de eerste dagen tegenover de media 100 procent vast aan haar verklaring dat Mike en Karibuna imponerend gedrag vertoonden, de werking van een verdovingspijl een kwartier zou duren en ze bang waren dat de twee apen uit de dierentuin zouden ontsnappen en daar mensen iets zouden aandoen. Op de derde dag bracht de dierentuin opeens een geheel andere verklaring naar buiten: Mike was doodgeschoten omdat hij de verzorger wilde aanvallen en Karibuna zou doodgeschoten zijn omdat hij bezoekers wilde aanvallen. De dierenorganisaties vinden deze plotseling andere verklaring volstrekt ongeloofwaardig en kunnen dit niet anders zien als een manier van de dierentuin om zich schoon te praten van haar verschrikkelijke daad. De herdenkingsplaats die Dierentuin Amersfoort voor Mike en Karibuna in de dierentuin wil maken laat zien hoe schaamteloos zij hierin is. Mike en Karibuna zijn van het leven beroofd door nota bene de dierentuin zelf die daar nu ook nog een soort van attractie van gaat maken….
Deskundigen staan perplex over besluit doodschieten chimpansees
Edwin Wiek, oprichter van Wildlife Friends Foundation Thailand, een opvangcentrum in Thailand voor apen, tijgers, olifanten en beren die uit handen van stropers en handelaren gered zijn, is perplex over het nieuws dat de chimpansees doodgeschoten zijn. Hij zegt tegen Karen Soeters van Animals Today: “Voor noodgevallen echter dien je grotere doses toe die je met een antidoot weer heel snel kan verlagen nadat het dier ‘plat’ is gegaan. Een deskundige dierenarts moet dit makkelijk kunnen doen.”
Primatoloog Frans de Waal erkent op zijn Facebook dat chimpansees gevaarlijk kunnen zijn, maar schrijft ook: “Aan de andere kant zullen mannetjes uiteindelijk kalmeren als ze niet tegengewerkt zijn. Ik heb situaties van hen gezien die vreedzaam terugkeren naar hun vertrouwde omgeving. Vreemden (zoals de politie) of opwindend publiek moeten op afstand worden gehouden, en de menselijke frontlinie moet bestaan uit verzorgers die de apen kennen en vertrouwen. Na de primaten de tijd te hebben gegeven om hun omgeving te verkennen en wat voedsel te eten, kunnen ze soms terug naar waar ze vandaan komen. Het vergt geduld maar is duidelijk de voorkeursuitkomst.”
Jane Goodall schrijft aan de dierenorganisaties: “t is very sad, as the alpha male played a key role in his group. Clearly they need to take more precautions and I cannot help but think there should have been a way to tranquilize those two chimps. “
Dieren doden in dierentuin geen incident
Dit doodschieten is niet een los incident. Er worden tal van zogenaamde surplus dieren achter de schermen gedood omdat er al te veel van in dierentuinen zitten en men het leuk vindt om te blijven fokken. Zo worden jonge dieren misbruikt als publiekstrekkers. Onder het mom van fokprogramma’s om dieren voor het uitsterven te behoeden wordt er over de hele wereld in dierentuinen met dieren gezeuld (waardoor intense familiebanden ruw worden verscheurd) en worden de overtallige dieren buiten het zicht van het publiek gedood. Vrijwel geen enkel diersoort is met succes teruggeplaatst in het wild. Van de dieren die wel mogen blijven leven, lijdt een deel van de dieren psychisch zwaar onder de gevangenschap en ontwikkelt hierdoor gestoord gedrag waarvoor zij zelfs antidepressiva en antipsychotica toegediend krijgen.
Dieren levenslang opsluiten als bezienswaardigheid past anno 2020 niet meer. Op deze manier brengen we onze kinderen juist het verkeerde bij: een respectloze houding ten opzichte van een ander dier. Een dier is namelijk geen attractie of vermaaksartikel dat we om die reden gevangen mogen houden.
door admin | 11 november 2020 | Persbericht
De Dierenrechten Alliantie heeft samen met andere dierenorganisaties op 30 november 2020 een brandbrief gestuurd aan de Vaste commissie Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. In de brandbrief wordt aan de commissieleden gevraagd om olifant Buba het leven te gunnen waar zij recht op heeft, namelijk dat zij eindelijk mag leven als olifant. Dinsdag 1 december stemmen de commissieleden over of Buba een generaal pardon moet krijgen voor een permanente huisvesting bij circus Freiwald. Voor Buba zal dit betekenen dat zij nog zo’n 25 jaar van hot naar her meegesleept en gebruikt als attractie zal worden.
De dierenorganisaties vinden dit generaal pardon zeer ongepast omdat men hier normaliter beter van wordt en niet slechter zoals in het geval van Buba. Voor Buba is er zonder dit generaal pardon juist kans op een beter, rijker leven als olifant en perspectief op leven met soortgenoten in Elephant Haven in Frankrijk. Buba kan daar separaat gehouden worden, met uitloop naar een eigen buitenterrein. Elephant Haven heeft aangeboden om Buba, in aanwezigheid van circusdirecteur Freiwald, stap voor stap te laten wennen aan de nieuwe omgeving en situatie. Een gouden kans voor Buba en circusdirecteur Freiwald. De dierenorganisaties geloven dat de familie Freiwald aan Buba gehecht is. Maar bij houden van hoort ook loslaten als dat beter is voor het dier. Buba is geen mens, maar een getraumatiseerde olifant die in Elephant Haven naast specialistische zorg, enorm veel ruimte, goede voeding en veterinaire zorg kan krijgen.
In de afgelopen 5 jaar, sinds het verbod om wilde dieren te houden in het circus, heeft circus Freiwald telkens laten zien dat zij zich niet hield aan de eis dat Buba niet als attractie getoond mocht worden aan het publiek. In de Telegraaf van 27 november omschrijft het circus zichzelf opeens als opvang en verwacht zij van het ministerie 70.000 euro per jaar ondersteuning voor de verzorging van Buba. Het circus geeft te kennen de verzorgingskosten niet meer op te kunnen brengen. Een andere manier die het circus ziet om zelf bij te dragen in de verzorgingskosten is om rond Buba een educatief excursieprogramma op te zetten voor bijvoorbeeld scholen en ouderen waarbij Buba geen kunstjes vertoont. Dit alles staat lijnrecht tegenover het verbod van wilde dieren in circussen. Het gaat er niet alleen om dat wilde dieren geen kunstjes mogen doen in een circus, het gaat er ook om dat wilde dieren niet thuishoren in een circus omdat een circus niet aan de behoeften van het wilde dier kan voorzien. Circus Freiwald claimt dat olifant Buba zonder de familie Freiwald ongelukkig zal zijn en dat zij nooit meer met soortgenoten overweg zal kunnen. In de praktijk van dierenopvangen ziet men echter vaak het omgekeerde. In veel gevallen blijken dieren juist onder professionele begeleiding, weer een mooi en verrijkt leven te kunnen hebben met soortgenoten. Buba heeft het recht om na een ellendig gedwongen circusleven eindelijk te kunnen gaan leven als olifant.
door admin | 25 juni 2020 | Persbericht
Op 17 juni schreef de Nederlandse landbouw- en vissector een brief aan Minister-president Rutte, betreffende hun “grote zorgen over gevolgen stigma landbouwsector.“ Omdat de dierenrechtenbeweging het onderwerp van deze brief is, heeft de recent opgerichte Dierenrechten Alliantie op 25 juni 2020 de Minister-president haar reactie gestuurd. Anders dan in de brief beweerd wordt, is deze bedrijfstak geen belangrijke sector voor de Nederlandse economie en is deze zeker niet duurzaam. Het is een sector waar vele miljoenen subsidies in gepompt worden door de Nederlandse overheid en Europa terwijl het vrijwel iedereen (behalve de sector zelf) duidelijk is dat we alleen al vanwege de stikstofproblematiek, het dierenwelzijn, klimaatverandering, natuur- en milieubescherming, zoönosen en volksgezondheid, droogte en biodiversiteitbedreigingen af moeten van de industriële veehouderij.
Met de intrinsieke waarde van de dieren die in de Wet dieren erkend wordt, wordt door de overheid in de regelgeving voor deze dieren in de industrie op geen enkele manier rekening gehouden. Transparantie is in de veehouderij volledig afwezig. Keer op keer moeten consumenten en politiek de misstanden in deze sector vernemen uit undercoverbeelden en Wob-verzoeken. De consument heeft recht op goede voorlichting en daarvoor is onderzoeksjournalisme noodzakelijk.
Bedreigingen komen hoofdzakelijk uit de hoek van de vee-industrie en hun sympathisanten. Ongeveer tegelijkertijd met het doodrijden van dierenrechtenactivist Regan Russell door een varkenstransportwagen tijdens een vreedzaam protest bij een slachthuis in Ontario, riep in Arnhem een konijnenfokker tegen een publiek van veeboeren: “Bij een volgende stalbezetting is het niet de vraag óf er doden vallen, maar hoeveel.”
Ook uit een artikel in het Reformatorisch Dagblad van 19 juni blijkt dat in de besloten Facebookgroep van FDF doodsverwensingen en scheldkanonnades richting dierenrechtenactivisten en politici aan de orde van de dag zijn.
In het meest recente Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland van mei 2020, oordeelt de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid: “De Nederlandse dierenrechtenbeweging is echter al lange tijd klein en uit zich voornamelijk in vreedzame demonstraties.”
Over de boerenprotesten en met name het FDF oordeelde deze overheidsinstantie: “FDF is op de dag van de bezetting van een varkensstal in Boxtel, opgericht vanuit een gevoel van zelfbescherming tegen dierenrechtenactivisten en –extremisten. Dit komt bijvoorbeeld terug in uitspraken waarin de positie van de boeren op een lijn werd gesteld met de Holocaust. Dit heeft tot onrust en afkeuring geleid, zeker nadat het bestuur van de organisatie, in tegenstelling tot meer gematigde belangenbehartigers, geen afstand nam van de uitspraken. Ook ongenuanceerde en bedreigende uitingen tegen politici en andersdenkende medeboeren vallen op. Zo richtte FDF zich op 13 april 2020 tegen boeren die zich laten uitkopen door de overheid en stelde dat er afgerekend moet worden met ‘de zwakke schakels en de Judassen uit onze gelederen’. Daarnaast vinden rondom demonstraties soms incidenten plaats. Bijvoorbeeld door het inrijden van een deur van het provinciehuis in Groningen of het bekogelen van meerdere motoragenten met zwaar vuurwerk vanuit een rijdende bus, De excessen in het optreden van FDF dragen bij aan maatschappelijke polarisatie rond het thema klimaat.”
De FDF is medeondertekenaar van de brief van 17 juni. Een andere medeondertekenaar, Henk Bleker, sprak op 1 oktober op het Malieveld over ‘loserige veganisten’ en dierenactivisten waar men op neer moet kijken. Medeondertekenaar Gert Jan Oplaat vergeleek dierenrechtenorganisaties en de Partij van de Dieren in de Telegraaf met de IRA en Sinn Féin. Medeondertekenaar zijn ook de overkoepelende organisaties van slachterijen en vleesverwerkende bedrijven die verantwoordelijk mogen worden gehouden voor het grote aantal besmettingen met corona onder hun werknemers.
Terwijl de briefschrijvers bepaalde politici beschuldigen van aanmoediging tot dierenactivisme, laten veel conservatieven politici zich juist voor het karretje spannen van de vee-industrie. Tegen minister van Justitie & Veiligheid Grapperhaus loopt, bijvoorbeeld, een onderzoek naar zijn uitspraken op de algemene leden vergadering van de Producenten Organisatie Varkenshouderij. De ingediende klacht gaat over aanzet tot diefstal en het oproepen tot geweld en discriminatie.
Het recht op vrije meningsuiting, het uitoefenen van het demonstratierecht en het uitvoeren en publiceren van onderzoek naar de leefomstandigheden van dieren in de vee-industrie karakteriseren de briefschrijvers onterecht als stigmatiseren en demoniseren van de vee-industrie. Het zijn juist de misstanden in de vee-industrie die zorgen voor imagoschade.
Deze partijen zijn niet geïnteresseerd in matiging van toon en de-escalatie. Wat ze werkelijk willen is een vrijbrief om zonder kritiek, op de oude, bekende voet verder te gaan, waarbij ze de belangen van de dieren aan hun laars lappen en klimaat, milieu en natuur opofferen aan hun (export)verdienmodel.
De Dierenrechten Alliantie verwacht net als de ondertekenaars van de brief van 17 juni een gesprek met Premier Rutte over deze situatie.
